Γεφύρι του Κάστρου

Ευθύς μετά την άλωση του 1204, οι αρπακτικές διαθέσεις των Λατίνων κατακτητών στράφηκαν προς άλλα σημεία της καταρρέουσας Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η Άνδρος καταλήφθηκε το 1207 από τους Ενετούς, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Μαρίνος Δάνδολος (ιταλ. Marino Dandolo), γνωστός επίσης, εκ παραφθοράς, και ως Τάνταλος. Οι Ενετοί έκτισαν 3 κάστρα στην Άνδρο: το Κάτω Κάστρο, το Πάνω Κάστρο (ή της Φανερωμένης) και το Κάστρο του Μακροτάνταλου (ή της Οστοδωσιάς) στο ΒΔ άκρο του νησιού. Από αυτά το πιο σημαντικό τότε και το πιο αξιοθέατο σήμερα είναι το Κάτω Κάστρο της Χώρας. Το Κάτω Κάστρο κτίστηκε τον Μαρίνο Δάνδολο λίγο μετά την έλευση των Ενετών. Σύντομα δημιουργήθηκε ένας μεσαιωνικός οικισμός μέσα στο κάστρο που συν τω χρόνω γνώρισε εμπορική και οικονομική άνθηση. Ο οικισμός αναπτύχθηκε στο τμήμα που είναι στη χερσόνησο, ενώ η νησίδα παρέμεινε η ακρόπολη του κάστρου και η έδρα της ενετικής διοίκησης. Οι Ενετοί έμειναν στην Άνδρο μέχρι το 1566 οπότε καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Έκτοτε το τμήμα στη νησίδα περιέπεσε σε αχρηστία. Οι πύργοι και οι στρατώνες του κάστρου, καθώς και τα οικόσημα των Ενετών ηγεμόνων, ήταν καλά διατηρημένα μέχρι το B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1943, μετά από το σφοδρό βομβαρδισμό από τους Γερμανούς, το κάστρο καταστράφηκε Σήμερα, μπορεί κανείς να δει μόνο τα ερείπιά του.